Wij zijn net terug. Om de laatste puntjes op de spreekwoordelijke ‘I’ te zetten. Want in september 2024 kun je mee met onze Droomreis door Frankrijk: een week lang fietsen in één van de mooiste streken van Frankrijk: de Drôme.
Als je aan Frankrijk denkt, dan denk je aan vers stokbrood bij de plaatselijke bakker, roestige trekkertjes, oude mensen op een bankje, ‘s ochtends aan de koffie en niet lang daarna aan de wijn…
We zeggen niet voor niks: leven als een god in Frankrijk.
Maar wij zijn er maar wat druk mee, om alles te regelen voor dat franse sfeertje.
In de streek waar we deze zomer met de fietsreis doorkomen, is dat best lastig. We hebben weer uren zitten vergaderen in het plaatselijke café met Claude, Alain, Jean-Jacques en Mathilde.
Want zij moeten zorgen voor dat authentieke Frankrijk-gevoel in de streek. Dat levert allemaal extra taken op, die ze ergens tussen hun gewone werkzaamheden in moeten zien te passen. Uiteindelijk, na verhitte discussies, oh, lala’s, mais non’s en zelf een Merde hier en daar, zijn de rollen onderling verdeeld.
De grote uitdaging is dat iedereen op de juiste tijd op de juiste plaats moet zijn.
Het schema voor onze fietsvakantie is van minuut tot minuut vastgelegd, alle taken zijn beschreven in uitvoerige schema’s. Mathilde houdt het bakkertje open. Jean-Jacques en Claude halen er elke dag hun stokbrood. Ze zetten voor daarvoor hun oudste baretten op en lopen langzaam, alsof ze alle tijd van de wereld hebben. Ze houden goed in de gaten wanneer jullie wakker worden, want het heeft natuurlijk geen zin om naar de bakker te lopen als jullie ze toch niet zien. Daarna kunnen ze zelf kiezen of ze op een bankje buiten gaan zitten, of op een kruk in het café. Zolang het maar op de route is, waar we langs fietsen. Want we moeten ze wel kunnen zien. En niet de laatste croissant-aux-amandes opeten hoor, die is voor Joke. En wel op tijd dat oude trekkertje bij grand-père uit de schuur halen hè, en het ergste stof er even af, zodat het wel lijkt alsof ze dat oude kreng het hele jaar gebruiken.
Dat klinkt heerlijk zorgeloos en uit de losse, franse pols hè?
Maar de organisatie, jullie hebben geen idee. 😉
Even een voorbeeld:
In de week dat wij door Frankrijk fietsen, hebben we het volgende schema met Claude afgesproken:
Elke ochtend moet hij naar de boulangerie om het dagelijkse bacquetje te halen. Een praatje maken op de hoek met Jean-Jacques, Alain of Mathilde. Een café noir drinken bij Marcel in het enige café dat het dorp rijk is. Thuisgekomen moet hij dan zijn versleten oude mannenbroek aantrekken, de uitgelubberde bretels over een bloesje – dat ooit wit is geweest – hijsen en dan de stoffige straat op sloffen.
De zepige geur van lavendel ruikt hij al lang niet meer: hij woont zijn hele leven al tussen die paarse velden. Hij zal het oude verroeste trekkertje weer aan de praat moeten krijgen, zodat hij langzaam over een paar slingerende weggetjes naar een stukje grond verderop kan hobbelen. Daar zal hij wat halfbakken onderhoud plegen aan de twintig olijfbomen die daar zilverig in de zon staan te zinderen.
Vervolgens zal Claude de deur van het oude caravannetje openen, dat in een hoekje van de akker staat.
Hij zal een glas pakken, de kurk van de fles trekken en een welverdiende, donkerrode slok nemen.
Het liefst zou hij daarna een welverdiend dutje doen. Maar dan loopt hij het risico, dat jullie langs fietsen zonder dat jullie hem zien. En dat mag natuurlijk niet. Als jullie langskomen, moet hij aan het werk zijn tussen de bomen. Of op zijn minst zichtbaar onder een boom zitten, alsof hij net even uitrust van het harde werken. Claude zal zuchtend de caravan weer uit schuifelen en zijn baret ver over zijn ogen trekken tegen het felle licht.
Krijg je al een beetje een beeld? Het is hard werken, om het er zo uit te laten zien, dat het leven als een god in Frankrijk leuk en relaxed is.
Zo hebben ook Jean-Jacques, Mathilde en Alain die week een enorme to-do list.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over het organiseren van de vele markten en fêtes! Het is elk jaar weer een enorme klus. Want hoe goed we van te voren het schema ook hebben vastgelegd, het loopt altijd anders dan gepland. Want jullie, jullie hebben vakantie. Dus houden jullie je lang niet altijd aan het tot in de puntjes uitgewerkte schema. Dan moet er snel geïmproviseerd worden. Maar gelukkig kunnen ze dat als geen ander, daar in de Drôme.
Ze zijn niet voor niks beroemd om de Franse slag.
We hebben het dus allemaal geregeld voor jullie. En hierbij willen we de franse versterking van team Wielrenschool alvast een hart onder de riem steken:
Claude, Jean-Jacques, Alain, Pierre, Roland, Mathilde, en alle andere mensen in de kleine Franse dorpjes die komend jaar weer druk zijn om dat authentieke Franse gevoel voor ons te verzorgen:
We weten dat het weer afzien wordt dit jaar.
We weten dat jullie niet altijd zin hebben in het organiseren van de wekelijkse brocante markten. We realiseren ons dat het niet mee valt om die kleine cafeetjes waar wij zo graag koffie drinken, draaiende te houden. Dat het een enorm gedoe is om dit alles voor ons te regelen. Dat het eigenlijk helemaal niet uit kan. Daarom willen we bij deze laten weten dat we jullie inzet enorm waarderen. Al die moeite om onze fietsreis zo heerlijk Frans te maken. Merci beaucoup!
En weet je:
Dit regelen we dus niet alleen in Frankrijk, maar ook in de Eifel (denk konditoreitjes met van die heerlijke Duitse ‘kuchen’, everzwijnen in het veld, etc) en voor de reis naar Spanje (die sinaasappelen hangen er ook niet zomaar) zijn we hier druk mee. Om met Eef te spreken:
‘Wij hebben het niet makkelijk ;-)’
Maar door die ultieme voorbereiding zijn de reizen met Wielrenschool wel superleuk! Ga je ook mee?
2 gedachten over “Droomreis door Frankrijk… the making of ;-)”
Ha, mooi verhaal! Maar serieus ik ben nu twee keer meegeweest met de Wielrenschool en alles wat ik moet doen is: geen zorgen maken, gewoon genieten en blijven trappen.
Harmen, Joke en het ‘achter de schermen’ team die zij aansturen hebben alles geregeld…
Het bewijs? Vakantie foto’s met glimlach van oor tot oor en de volgende twee trips heb ik ook al geboekt. Ik kijk nu al uit naar 2024.
Dank je wel Willem en we hebben je er graag bij hoor. En niet alleen vanwege de mooie glimlach foto’s gr Harmen en Joke